مقایسه قیمت روغن قالب و رزین سنگ مصنوعی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع، کیفیت، برند و محل خرید. در زیر یک مقایسه عمومی بین این دو نوع ماده ارائه می‌شود:

آبگریز کننده بتن: تعریف، انواع، کاربردها و مزایا

مقدمه

بتن یکی از پرکاربردترین مصالح ساختمانی در جهان است که به دلیل مقاومت بالا، دوام و قابلیت شکل‌پذیری، در ساخت‌وسازهای مختلف استفاده می‌شود. با این حال، بتن به‌طور ذاتی متخلخل است و این تخلخل باعث می‌شود که آب و رطوبت به داخل آن نفوذ کنند. نفوذ آب به بتن می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند خوردگی آرماتورها، ترک‌خوردگی، یخ‌زدگی و کاهش عمر مفید سازه شود. برای مقابله با این مشکلات، از مواد آبگریز کننده بتن استفاده می‌شود. در این مقاله، به تعریف آبگریز کننده بتن، انواع آن، کاربردها و مزایای آن می‌پردازیم.

۱. آبگریز کننده بتن چیست؟

آبگریز کننده بتن (Concrete Hydrophobizer) ماده‌ای شیمیایی است که به بتن اضافه می‌شود تا خاصیت دفع آب را در آن ایجاد کند. این مواد با کاهش کشش سطحی بتن، مانع از نفوذ آب و رطوبت به داخل ساختار متخلخل بتن می‌شوند. به عبارت دیگر، آبگریز کننده‌ها باعث می‌شوند که بتن در برابر آب و رطوبت مقاوم‌تر شود و از آسیب‌های ناشی از نفوذ آب جلوگیری کنند.

آبگریز کننده‌ها معمولاً به دو صورت استفاده می‌شوند:

• افزودنی بتن: به صورت مایع یا پودر به مخلوط بتن اضافه می‌شوند.
• پوشش سطحی: به عنوان یک لایه محافظ روی سطح بتن اعمال می‌شوند.

۲. انواع آبگریز کننده بتن

آبگریز کننده‌های بتن بر اساس ترکیبات شیمیایی و روش اعمال به چند دسته تقسیم می‌شوند. در ادامه به بررسی انواع اصلی آن‌ها می‌پردازیم:

۱. سیلیکونی (Silicon-Based)

سیلیکون‌ها یکی از رایج‌ترین مواد آبگریز کننده هستند. این مواد شامل ترکیباتی مانند سیلان، سیلوكسان و سیلیکات‌ها هستند. سیلیکون‌ها با ایجاد یک لایه آبگریز روی سطح بتن، مانع از نفوذ آب می‌شوند. این نوع آبگریز کننده‌ها به دلیل دوام بالا و مقاومت در برابر اشعه UV، برای استفاده در محیط‌های بیرونی مناسب هستند.

۲. پلیمری (Polymer-Based)

آبگریز کننده‌های پلیمری از ترکیباتی مانند اکریلیک‌ها، اپوکسی‌ها و پلی اورتان‌ها ساخته می‌شوند. این مواد علاوه بر خاصیت آبگریزی، باعث افزایش مقاومت مکانیکی و چسبندگی بتن نیز می‌شوند. پلیمرها معمولاً به صورت پوشش سطحی استفاده می‌شوند و برای سطوحی که نیاز به محافظت بیشتری دارند، مناسب هستند.

۳. روغنی (Oil-Based)

این نوع آبگریز کننده‌ها از ترکیبات روغنی مانند پارافین یا روغن‌های معدنی ساخته می‌شوند. روغن‌ها با نفوذ به داخل منافذ بتن، یک لایه آبگریز ایجاد می‌کنند. این مواد معمولاً برای سطوح قدیمی و فرسوده بتن استفاده می‌شوند.

۴. نانو (Nano-Based)

آبگریز کننده‌های نانو از فناوری نانو برای ایجاد یک لایه محافظ بسیار نازک و مقاوم استفاده می‌کنند. این مواد با نفوذ به عمق بتن، ساختار آن را تقویت کرده و خاصیت آبگریزی را در سطح مولکولی ایجاد می‌کنند. آبگریز کننده‌های نانو به دلیل کارایی بالا و دوام طولانی، در سال‌های اخیر بسیار محبوب شده‌اند.

۵. معدنی (Mineral-Based)

این نوع آبگریز کننده‌ها از ترکیبات معدنی مانند سیلیکات‌های قلیایی ساخته می‌شوند. این مواد با واکنش شیمیایی با بتن، ساختار آن را تقویت کرده و خاصیت آبگریزی ایجاد می‌کنند. آبگریز کننده‌های معدنی معمولاً برای بتن‌های مسلح و سازه‌های زیرزمینی استفاده می‌شوند.

۳. کاربردهای آبگریز کننده بتن

آبگریز کننده‌های بتن در صنایع مختلف و برای اهداف گوناگون استفاده می‌شوند. برخی از مهم‌ترین کاربردهای آن‌ها عبارتند از:

۱. سازه‌های بتنی مسلح

در سازه‌های بتنی مسلح، نفوذ آب می‌تواند باعث خوردگی آرماتورها و کاهش مقاومت سازه شود. استفاده از آبگریز کننده‌ها مانع از نفوذ آب به داخل بتن و محافظت از آرماتورها می‌شود.

۲. ساختمان‌های مسکونی و تجاری

در ساختمان‌های مسکونی و تجاری، آبگریز کننده‌ها برای محافظت از دیوارها، کف‌ها و سقف‌ها در برابر رطوبت و نفوذ آب استفاده می‌شوند. این مواد به ویژه در مناطق مرطوب و بارانی بسیار مفید هستند.

۳. پل‌ها و جاده‌ها

پل‌ها و جاده‌ها به دلیل قرار گرفتن در معرض باران، برف و یخ‌زدگی، نیاز به محافظت ویژه دارند. آبگریز کننده‌ها با جلوگیری از نفوذ آب، عمر مفید این سازه‌ها را افزایش می‌دهند.

۴. سازه‌های زیرزمینی

سازه‌های زیرزمینی مانند تونل‌ها، پارکینگ‌ها و فونداسیون‌ها به دلیل تماس مستقیم با رطوبت خاک، نیاز به محافظت دارند. آبگریز کننده‌ها با ایجاد یک لایه محافظ، مانع از نفوذ رطوبت به داخل بتن می‌شوند.

۵. نمای ساختمان

در نماهای بتنی، آبگریز کننده‌ها علاوه بر محافظت در برابر رطوبت، باعث حفظ زیبایی و جلوگیری از رشد قارچ و جلبک می‌شوند.

۴. مزایای استفاده از آبگریز کننده بتن

استفاده از آبگریز کننده‌های بتن مزایای متعددی دارد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

۱. افزایش دوام بتن

آبگریز کننده‌ها با جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت، عمر مفید بتن را افزایش می‌دهند و از تخریب زودرس آن جلوگیری می‌کنند.

۲. جلوگیری از خوردگی آرماتورها

با کاهش نفوذ آب به داخل بتن، احتمال خوردگی آرماتورها به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

۳. مقاومت در برابر یخ‌زدگی

در مناطق سردسیر، نفوذ آب به داخل بتن و یخ‌زدگی آن می‌تواند باعث ترک‌خوردگی و تخریب بتن شود. آبگریز کننده‌ها با جلوگیری از نفوذ آب، مقاومت بتن را در برابر یخ‌زدگی افزایش می‌دهند.

۴. کاهش رشد قارچ و جلبک

آبگریز کننده‌ها با ایجاد یک لایه محافظ، مانع از رشد قارچ و جلبک روی سطح بتن می‌شوند و به حفظ زیبایی سازه کمک می‌کنند.

۵. صرفه‌جویی در هزینه‌ها

استفاده از آبگریز کننده‌ها با افزایش عمر مفید بتن و کاهش نیاز به تعمیرات، باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های نگهداری می‌شود.

۶. محافظت از محیط زیست

برخی از آبگریز کننده‌ها، به ویژه انواع نانو و معدنی، دوستدار محیط زیست هستند و آلودگی کمتری ایجاد می‌کنند.

۵. نکات مهم در انتخاب و استفاده از آبگریز کننده بتن

• انتخاب نوع مناسب: با توجه به نوع سازه و شرایط محیطی، نوع مناسب آبگریز کننده را انتخاب کنید.
• رعایت دستورالعمل‌ها: هنگام استفاده از آبگریز کننده‌ها، دستورالعمل‌های تولیدکننده را به دقت رعایت کنید.
• آماده‌سازی سطح: قبل از اعمال آبگریز کننده، سطح بتن باید تمیز و عاری از گردوغبار باشد.
• تست عملکرد: پس از اعمال آبگریز کننده، عملکرد آن را با تست‌های استاندارد بررسی کنید.

نتیجه‌گیری

آبگریز کننده‌های بتن به عنوان یک راه‌حل موثر برای افزایش دوام و مقاومت بتن در برابر آب و رطوبت، نقش مهمی در صنعت ساخت‌وساز ایفا می‌کنند. با انتخاب نوع مناسب و استفاده صحیح از این مواد، می‌توان از آسیب‌های ناشی از نفوذ آب جلوگیری کرد و عمر مفید سازه‌های بتنی را افزایش داد. با توجه به پیشرفت‌های اخیر در فناوری نانو و مواد شیمیایی، انتظار می‌رود که آبگریز کننده‌های بتن در آینده کارایی و دوام بیشتری پیدا کنند و به یکی از اجزای ضروری در ساخت‌وسازهای مدرن تبدیل شوند.

فوق روان‌کننده‌های بتن، افزودنی‌های شیمیایی هستند که به منظور افزایش کارایی بتن و کاهش نسبت آب به سیمان به کار می‌روند. این مواد به ویژه در پروژه‌هایی که نیاز به بتن با کیفیت بالا و مقاومت بیشتر دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تفاوت با روان‌کننده‌های معمولی

روان‌کننده‌های معمولی معمولاً توانایی کاهش نسبت آب به سیمان را دارند، اما فوق روان‌کننده‌ها به مراتب کارایی بیشتری دارند. آن‌ها می‌توانند مقدار آب را به طور قابل توجهی کاهش دهند و در عین حال روانی بتن را افزایش دهند. این ویژگی به فوق روان‌کننده‌ها اجازه می‌دهد تا به طور مؤثری در شرایط دماهای مختلف و برای بتن‌هایی با نیازهای خاص استفاده شوند.

خواص فوق‌العاده فوق روان‌کننده‌ها

۱. دیرگیری در گیرش بتن

فوق روان‌کننده‌ها به تأخیر در زمان گیرش بتن کمک می‌کنند. این ویژگی به ویژه در پروژه‌هایی که زمان اجرایی طولانی‌تری نیاز دارند، مفید است و به جلوگیری از مشکلاتی مانند سخت شدن سریع بتن کمک می‌کند.

۲. افزایش کارایی بتن

این افزودنی‌ها باعث افزایش کارایی بتن می‌شوند. به عنوان مثال، با استفاده از فوق روان‌کننده‌ها، می‌توان بتن را به راحتی در قالب‌ها ریخت و از ایجاد حباب‌های هوا جلوگیری کرد.

۳. بهبود مقاومت فشاری

فوق روان‌کننده‌ها به افزایش مقاومت فشاری بتن کمک می‌کنند. این موضوع به ویژه در سازه‌های بزرگ و بارگذاری شده، اهمیت زیادی دارد و می‌تواند به افزایش دوام و طول عمر سازه کمک کند.

۴. کاهش نفوذپذیری

این افزودنی‌ها می‌توانند نفوذپذیری بتن را کاهش دهند. این ویژگی به افزایش مقاومت بتن در برابر عوامل محیطی و شیمیایی منجر می‌شود و از آسیب‌های ناشی از رطوبت جلوگیری می‌کند.

انواع فوق روان‌کننده‌ها

۱. فوق روان‌کننده کربوکسیلاتی

این نوع فوق روان‌کننده‌ها معمولاً بر پایه پلیمرهای کربوکسیلاتی ساخته می‌شوند و به دلیل خواص منحصر به فرد خود، در پروژه‌های مختلف به کار می‌روند. آن‌ها به افزایش روانی و کارایی بتن کمک کرده و در عین حال تأثیر کمی بر زمان گیرش دارند.

۲. فوق روان‌کننده نفتالینی

این نوع از فوق روان‌کننده‌ها معمولاً بر پایه ترکیبات نفتالینی تولید می‌شوند. آن‌ها به طور مؤثری نسبت آب به سیمان را کاهش می‌دهند و در پروژه‌هایی که نیاز به مقاومت بالا دارند، بسیار مؤثر هستند. همچنین این نوع فوق روان‌کننده‌ها می‌توانند زمان گیرش بتن را به تأخیر بیندازند.

۳. فوق روان‌کننده لیگنو سولفات

این افزودنی‌ها معمولاً از لیگنوسولفات‌ها تولید می‌شوند و به عنوان گزینه‌ای اقتصادی برای پروژه‌های مختلف استفاده می‌شوند. آن‌ها به کاهش آب و افزایش روانی بتن کمک می‌کنند و می‌توانند در شرایط مختلف جوی مورد استفاده قرار گیرند.

فوق روان‌کننده‌های بتن به عنوان ابزارهای مهم در صنعت ساخت و ساز شناخته می‌شوند. با توجه به مزایای متعددی که ارائه می‌دهند، از جمله افزایش کارایی، بهبود مقاومت و کاهش نفوذپذیری، استفاده از آن‌ها در پروژه‌های مختلف الزامی است. انتخاب نوع مناسب فوق روان‌کننده بستگی به نیازهای خاص پروژه و شرایط محیطی دارد.

میزان تأثیر هر یک از انواع فوق روان‌کننده‌ها بر مقاومت بتن به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع و کیفیت مواد اولیه، نسبت آب به سیمان، و شرایط محیطی. با این حال، به طور کلی می‌توان تأثیر هر یک از انواع فوق روان‌کننده‌ها را به صورت زیر توضیح داد

https://betonplast.com/products/concrete-plasticizer

۱. فوق روان‌کننده کربوکسیلاتی

• تأثیر بر مقاومت: فوق روان‌کننده‌های کربوکسیلاتی معمولاً منجر به افزایش قابل توجهی در مقاومت فشاری بتن می‌شوند، به ویژه در بتن‌های با نسبت آب به سیمان پایین. این نوع از افزودنی‌ها به بهبود یکنواختی و کاهش نفوذپذیری بتن کمک می‌کنند، که در نهایت به افزایش دوام و پایداری منجر می‌شود.
• میزان تأثیر: افزایش مقاومت فشاری به میزان ۲۰% تا ۳۰% نسبت به بتن بدون افزودنی معمولی.

۲. فوق روان‌کننده نفتالینی

• تأثیر بر مقاومت: فوق روان‌کننده‌های نفتالینی نیز می‌توانند به طور مؤثری مقاومت فشاری بتن را افزایش دهند. این نوع افزودنی‌ها به کاهش نسبت آب به سیمان کمک می‌کنند و به ویژه در بتن‌های با مقاومت بالا مؤثر هستند. آن‌ها همچنین می‌توانند زمان گیرش بتن را به تأخیر بیندازند.
• میزان تأثیر: افزایش مقاومت فشاری به میزان ۱۵% تا ۲۵% نسبت به بتن بدون افزودنی معمولی.

۳. فوق روان‌کننده لیگنو سولفات

• تأثیر بر مقاومت: فوق روان‌کننده‌های لیگنو سولفات معمولاً از نظر اقتصادی مقرون به صرفه هستند و می‌توانند به بهبود مقاومت فشاری بتن کمک کنند. با این حال، میزان تأثیر آن‌ها ممکن است کمتر از دو نوع قبلی باشد. این نوع افزودنی‌ها معمولاً در پروژه‌های بزرگ و عمومی به کار می‌روند.
• میزان تأثیر: افزایش مقاومت فشاری به میزان ۱۰% تا ۲۰% نسبت به بتن بدون افزودنی معمولی.

به طور کلی، استفاده از فوق روان‌کننده‌ها به بهبود مقاومت فشاری بتن کمک می‌کند و انتخاب نوع مناسب بستگی به نیازهای خاص پروژه و شرایط محیطی دارد. برای دستیابی به حداکثر تأثیر، توصیه می‌شود آزمایش‌های دقیق بر روی مخلوط‌های بتن انجام شود.

عایق رطوبتی نانو استخر یکی از انواع پیشرفته عایق‌ها است که به منظور آب‌بندی و عایق‌کاری استخرها طراحی شده است. این نوع عایق از مواد مختلفی تشکیل شده و می‌توان در هر مرحله از ساخت استخر از آن استفاده کرد. یکی از مزایای این عایق، قابلیت استفاده در شرایط مختلف است.

با وجود اینکه بسیاری از عایق‌های موجود در بازار کیفیت بالایی دارند، عدم دقت در اجرای آن‌ها می‌تواند منجر به عدم دستیابی به نتایج مطلوب شود. بنابراین، برای اجرای عایق‌بندی استخر، توجه به شرایط محیطی، شناخت سازه هیدرولیکی و نحوه استفاده از مواد ضروری است.

انواع عایق‌بندی استخر بر پایه پلیمرها

1. عایق‌بندی بر پایه اپوکسی: این نوع عایق‌ها دارای چسبندگی و پرکنندگی بالایی هستند و لایه‌ای محافظ در برابر نفوذ آب و خورندگی بر روی دیوارها و کف استخر ایجاد می‌کنند.

2. عایق‌بندی بر پایه اکریلیک: این عایق‌ها یکی از مقرون به صرفه‌ترین و آسان‌ترین گزینه‌ها برای عایق‌کاری استخرهای بتنی و سیمانی هستند و نصب آن‌ها بسیار ساده است.

3. عایق‌بندی بر پایه سیمان پلیمری: این نوع عایق از ترکیب پلیمرهای ضد رطوبت و میکروسمنت ساخته می‌شود و مقاومت بالایی در برابر فشارهای هیدرواستاتیکی و لرزش دارد. همچنین، به دلیل رنگ آبی آن، نیازی به رنگ‌آمیزی مجدد استخر پس از عایق‌بندی نیست.

ویژگی‌های عایق رطوبتی نانو استخر

• مقاومت و طول عمر بالا: این عایق‌ها در برابر رطوبت و حرارت بسیار مقاوم هستند.
• نصب آسان و سریع: فرآیند اجرای این عایق‌ها به سادگی انجام می‌شود.
• مقاومت در برابر نور خورشید: این عایق‌ها از انتقال حرارت به سطح زیرین جلوگیری می‌کنند.
• سازگاری با محیط زیست: این محصولات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با محیط زیست سازگار باشند.
• ترمیم آسان: در صورت نیاز، ترمیم این عایق‌ها به سادگی و به سرعت انجام می‌شود.
• تمیز کردن راحت: سطح این عایق‌ها به راحتی قابل تمیز کردن است.
•  

 مرحله اول: تمیز کردن دیوارها و کف استخر

قبل از شروع فرآیند عایق‌بندی استخر، لازم است که سطوح استخر به طور کامل تمیز شوند. اگر سطح استخر از بتن یا سیمان باشد، باید آن را به خوبی شستشو داد. در صورتی که سطح استخر از کاشی یا سرامیک ساخته شده باشد و درزهای کاشی‌ها باز باشد، باید با استفاده از پودر بندکشی، درزها را پر کرد. پس از این مرحله، سطوح باید به طور کامل تمیز شوند.

مرحله دوم: اجرای عایق رطوبتی استخر

پس از تمیز کردن و خشک شدن سطوح، می‌توان از محصولات عایق‌بندی استخر مانند عایق دو جزئی آبی استخری پارسک استفاده کرد. این نوع عایق به راحتی قابل استفاده است و با ایجاد یک لایه یکپارچه و بدون درز، از نفوذ رطوبت به داخل استخر جلوگیری می‌کند.

مرحله سوم: تست عایق رطوبتی

پس از خشک شدن عایق رطوبتی، استخر را با فشار آب کم پر می‌کنیم و پس از چند روز، سطح آب استخر را بررسی می‌کنیم. اگر سطح آب کاهش نیابد، به این معنی است که عایق رطوبتی به خوبی عمل کرده و مانع نفوذ آب به سطوح می‌شود.

عایق استخری، رنگی بر پایه رزین آکریلیک و آب است که به منظور بهبود آب‌بندی و پر کردن ترک‌های مویی، پوششی یکپارچه برای ایزولاسیون سطوحی که در معرض آب و رطوبت قرار دارند، ایجاد می‌کند.

عایق رطوبتی استخر (عایق آبی استخر) به عنوان جایگزینی برای ایزوگام، ورق‌های پلیمری و سایر مصالح سنتی در ایزولاسیون استخرها و مخازن آب به کار می‌رود. این عایق بهترین گزینه برای رنگ‌آمیزی مخازن آب شرب و نشت‌گیری کلیه سطوح در کوتاه‌ترین زمان و با کمترین هزینه ممکن است.